مقدمه: تمام مطالبی که می‌آید برداشت از منابع خبرگزاری‌ها و سایت‌های اطلاع رسانی است که قابل جستجو و ارائه می‌باشد.

از همان ابتدا که دوران انتخابات با عده کثیری از نمایندگان که به صراحت از هاشمی حمایت کردند و بعضی مجلس را با میتینگ تبلیغاتی اشتباه گرفتند، تا آخر قضیه را خواندم. وقتی رئیس جمهور تازه نفس که با اکثریت قاطع مردم و شعارهای انقلابی و دولت اسلامی روی کار آمد و وزیرانش را معرفی کرد و با عدم رای مجلس مواجه شد که در عمر انقلاب اسلامی بی سابقه بود، افکارم بیشتر متوجه شد. وقتی برای سه بار یک وزراتخانه با مشکل مواجه شد و وقتی هماهنگی با یک آقا برای رای گرفتن وزرا لازم شد و وقتی رای ندادن به وزرا (که برای انتخابشان احمدی نژاد ساعت‌ها وقت صرف کرده بود و قاعدتاً هماهنگ و همسوترین را در آن زمان انتخاب کرده بود) به اسم حمایت و تقویت دولت تبدیل به عدم حمایت از دولت نوپای مردمی شد و وقتی انتخاب وزیر شد جک رسانه‌های اصلاح طلب بیشتر در فکر فرو رفتم. وقتی در ابتدای سفرهای استانی از آن نماینده که سابقه وزارت نیز داشت در صفحه اول روزنامه جمهوری اسلامی (ارگان حمایت انقلابی از هاشمی!) به صورت درشت نقل شد که این سفرها بی‌فایده و بی‌جهت است و تهمت‌های دیگر و وقتی کلام این نماینده و عده‌ای دیگر را در مقابل کلام رهبری که حمایت شدیدی از سفرهای استانی کردند، جبهه‌گیری‌هایم محکم‌تر شد. وقتی سطل زباله‌های الکترونیکی با خرج آنچنانی در مجلس نصب شد و فقط رئیس و عده‌ای از مجلسیان اعتراض کردند و پول هنگفتی از بیت المال حیف و میل شد و وقتی چند روز پیش نصب ال‌سی‌دی‌های آنچنانی و دیگر امکانات را دیدم، بیشتر شعارها در ذهنم مچاله شد. وقتی سیل بی‌سابقه تذکرات و انتقادهای خنده‌آور از تریبون مجلس را به سوی وزرا و دولت مکتبی دیدم، وقتی بیان طرح‌های گوناگون برای استیضاح وزرای تازه‌کار را دیدم، وقتی انشعاب اصولگرایان با اسم جعلی حزب الله که مضحکه اصلاح‌طلبان شده را دیدم، وقتی انتقادهای بی‌امان و بی‌پروا و بدون ضابطه از دولت را دیدم، وقتی آن آقای نماینده که در زمان تبلیغات طرفدار احمدی‌نژاد بود و بعد از انتخاب او چون به سمتی نرسید، شد دشمن خونی و منتقد قهار، را دیدم، وقتی نماینده‌ای که بارها خواستار حضور رئیس جمهور و ارائه توضیح توسط او شده بود را دیدم که هنگام ارائه گزارش 84 توسط رئیس جمهور با بی‌اعتنائی از مجلس خارج می‌شود و شروع به بیان یک مشت ادعاهایی می‌کند، وقتی گرفتن سهمیه بنزین 1200 لیتری در چنین زمانی توسط نمایندگانی که اوایل نمایندگی ادعا داشتند ماشین از بیت المال نمی‌گیرند را دیدم، وقتی رئیس جمهور را می‌بینم که چون به او انتقاد می‌کنند در مورد وزرایش به طعنه می‌گوید که رئیس جمهور در انتخاب افراد برای وزارت محدود است و یاد سنگ اندازی‌های بعضی مجلسیان در اوایل می‌افتم، افسوس می‌خورم به رأی‌هایم.

و وقتی عصبانی می‌شوم و می‌خواهم آنچنان شود؛ که می‌بینم این کلام رهبرم را که گفت: این تضییع وقت مجلس است: آوردن قانونى که صریحاً بر خلاف قانون اساسى است به مجلس، یا وارد شدن به بعضى از جزئیاتِ مسائل اجرائى. یاد تجمیع انتخابات و دیگر قضایا می‌افتم و چه توقعی دارید جز برداشت عناد نمایندگان با دولت (و یا شاید به عبارتی با رهبری) برای ایجاد مزاحمت. یا چگونه دست ندامت را نگزم وقتی در این اواخر می‌بینم که مجلس تغییر ساعات را در مخالفت علنی با تصمیم کارشناسی شده دولت، آن هم با فوریت در حالی که بسیاری از طرح‌های مردم روی زمین مانده و کارشناسی خاصی روی آن صورت نگرفته به تصویب می‌رساند و شرم‌آورتر باز هم مخالفت با نص صریح بیانات رهبری انقلاب است که فرمود: «...با دولت بایستى همراهى بشود. دولت در اداره‌ى کشور و در مدیریت کشور، جهتگیرى درستى دارد. در همه‌ى برنامه‌ها، دولتها ممکن است با مجالس، با بعضى از نخبگان یا با بعضى از افراد دیگر اختلاف‌نظرهایى داشته باشند؛ در این اختلاف‌نظرها هم هیچ کس نمى‌تواند ادعا کند که قطعاً و در همه جا، حق با این طرف است یا با آن طرف؛ ممکن است گاهى حق با این طرف باشد، گاهى هم حق با آن طرف دیگر باشد. اما این نباید موجب بشود که دولت اصولگراى معتقد به مبانى انقلاب و بشدت در حال تحرک و خدمت و زحمت‌کشى، تضعیف بشود؛ این را توجه داشته باشید.» و وارد نشدن به کارهای اجرائی که در بالا آوردم. حالا چگونه توقع دارید که فکر نکنم مجلس برای عده‌ای زیادی شده محل کاسبی و جناح‌بازی و شده محل نان درآوردن برای زن و بچه و نه خانه ملت و رأس امور؟ آیا کسی نیست که در این ناندانی بعضی‌ها سخنان رهبرم را به یاد بیاورد و فریاد مرگ بر ضد ولایت فقیه سر بدهد؟ هرچند شاید تنها بشود و دیگر هیچ کس او را آدم هم حساب نکند.

پی‌نوشت: چون عده‌ای مرا به تندروی متهم خواهند کرد، باید بگویم همانطور که در بالا می‌بینید خطاب من عده‌ای از نمایندکان نان به نرخ روز خور بود و نه همه نمایندگان محترم و نظر من در مورد مجلس هفتم همان نظرات رهبرم است. که نقاط قوت کلیت مجلس را از مواضع اصولی محکم در بحث خارجی گرفته تا اهتمام به طبقات ضعیف برشمردند.